ความเดิมอันแรก
わたし：昨日ですねー、わたしはね、ホテルに行っていたんです。そこにこんなことが起こったんですよ。
ダー：何のことですか？
わたし：えーとですね。同じソーファに二人のサラリーマンが座ってたんです。一人は新聞を読んでいたんです。もう一人は暇な感じで、あっちこっち見てたんです。そこに暇そうなサラリーマンが外国人を見かけたんです。で、その外国人が地図を持っていて、道を迷っているような感じでした。その二人は目にあったって、そのサラリーマンが気がついたら、すごく怖がっているようです。外国人がサラリーマンの方に歩いて来て、道を聞こうとしました。
ダー：それで？
わたし：あのう、サラリーマンがもう一人のサラリーマン、新聞を読んでいるサラリーマンに近づいて、一緒に新聞を読む格好をしました。
ダー：えー。
わたし：その外国人はそれを見て「えー」って言って、怒っているような顔をしました。
ダー:それは悪いですねー。
まあ、それはそのサラリーマンは日本語しかしゃべれないかもしれないので。。。
ダー：しょうがないですねー
ตอนแรกที่เห็นการ์ตูนสี่ช่องก็ทำให้นึกถึงโคะโบะจังที่ทำตอนปีหนึ่ง แล้วปีนี้คำสั่งไม่ใช่การเขียนอีกต่อไป แต่เป็นการพูด พอฟังแล้วถอดเทปออกมาก็บอกได้เลยว่า เอ่มมาก ครั้งแรกที่อัดเสียงทำผิดคำสั่ง เพราะใช้เป็น普通形ทั้งหมด เลยต้องอัดกันใหม่ หลังจากที่ลองอ่านดูแล้ว พบว่ามีเรื่องที่น่าสนใจหลายเรื่อง (มาอ่านย้อนหลังตอนนี้จะเห็นชัดกว่า เพราะ เหมือนเป็นคนละคนกันแล้ว จำอารมณ์เดิมไม่ได้ ทำให้เห็นข้อผิดพลาดได้ชัดเจนขึ้น)
1. การใช้คำสุภาพในนี้ของตัวเองดูเหมือน無理やりไปหน่อย เพราะんですมันเยอะมาก และดูไม่เป็นธรรมชาติ
2. แยกผู้ชายสองคนนี้ออกจากกันไม่ได้ งงมากว่าใครเป็นใคร เพราะเราอธิบาายว่าเป็นサラリーマンทั้งคู่ พอเนื้อเรื่องยาวมากๆ เลยงงว่าคนไหนเป็นคนไหน
3.ไม่รู้ว่าจะบรรยายภาพการมุดลงมาดูหนังสือพิมพ์ของผู้ชายคนกำลังจะถูกถามทางยังไง เลยใช้
新聞を読んでいるサラリーマンに近づいて、一緒に新聞を読む格好をしました。
ซึ่งมันไม่ได้อารมณ์ อะ (วัยรุ่นเซง 5555)
คราวนี้ ถ้าเปลี่ยนได้ วัยรุ่นอยากเปลี่ยนชีวิตตนเองหลายจุดเลยทีเดียวนะคะ มาเริ่มกัน อันนี้คือที่วัยรุ่นได้ลองแก้รอบแรก หลังจากที่ได้ไอเดียหลังอ่านตัวอย่างการบรรยายของคนญี่ปุ่น
わたし:昨日ですねー、わたしはね、ホテルに行っていたんです。そこにこんなことが起こったんですよ。
ダー:何のことですか？
わたし:えーとですね。同じソーファに二人のサラリーマンが座っていました。一人は新聞を読んでいたんです。もう一人はぼーっとあたりを見回していました。そこで、ふと、道を迷っているような外国人と目があってしまいました。その外国人は地図を持って近寄ってきました。しかし、そのサラリーマンは英語が話せないようでした。もう逃げられる所はないと思った彼は、隣のサラリーマンが広がっている新聞の中に隠れてしまいました。
ダー:えー。
わたし:その外国人は彼を見て、何でそんなことをするのかわからなく、驚いていました。
ครั้งแรกหลังจากที่ดู ได้คำต่างๆที่ดูน่าสนใจมาใส่
ぼーっと、ふと、近寄ってきました
คำพวกนี้พอลองมาใส่ดูแล้ว ทำให้ได้อารมณ์ความรู้สึกมากขึ้น ทำให้เห็นภาพมากกว่าการใช้คำธรรมดา
もう逃げられる所はないと思った彼は、隣のサラリーマンが広がっている新聞の中に隠れてしまいました。
การขายคำด้านหน้าคำนาม เป็นสิ่งที่น่าสนใจมาก อันนี้ชอบจริง และจะพยายามใช้ (อิอิ)
隣のサラリーマンが広がっている新聞の中に隠れてしまいました。
ส่วนประโยคนี้ รู้สึกแก้ไขปัญหาตอนทำครั้งแรกได้ดีมากเลยค่ะ เพราะว่า 新聞の中に隠れてしまいました มันดูเข้ามากจริงๆ
พอการเล่าเรื่องสั้นลง ปัญหาเรื่องการสับสนด้านตัวละครก็ดูน้อยลงไปจะรู้สึกว่า ไม่ต้องอธิบายอย่างอื่นก็เข้าใจได้อย่างไม่สับสน
สำหรับครั้งนี้ พอได้ลองอ่านแล้ว พบว่า อยากแก้ไขปัญหาเรื่องการใช้คำสุภาพแบบ 無理やり
起こったんですよ。 เป็น 起こりましたよ。
一人は新聞を読んでいたんです。เป็น 一人は新聞を読んでいました。
ส่งท้ายค่ะ
ใช้พวก してしまいましたนี่ดูเห็นภาพความรู้สึกได้เยอะกว่าจริงๆด้วย (ตื่นเต้น)
หวังว่าสักวัน จะพูดได้ดีๆแบบที่แก้แล้วสองรอบมั่ง (สู้!)
